Walaupun kewujudan sekatan ke atas kebebasan persatuan, terutamanya melalui dekad yang berlalu-lalu sejak kematian Mao Zedong pada tahun 1976, terdapatnya insiden protes dan perbezaan pendapat di China . Antara yang paling ketara ialah pemberontakan Tibet 1959, menentang pemerintahan Parti Komunis China (PKC), protes Dataran Tiananmen 1989, yang dihentikan dengan kekuatan tentera yang kejam, demonstrasi pada har 25 April 1999 yang dijalankan oleh 10,000 pengamal Falun Gong di Zhongnanhai, serta bantahan 2022 terhadap penutupan COVID-19 . Para pembentang dan penentang di China yang menyokong pelbagai rungutan, termasuk rasuah, pengusiran paksa, gaji tidak dibayar, pencabulan hak asasi manusia, kemerosotan alam sekitar, protes etnik, petisyen bagi kebebasan beragama dan kebebasan sivil, bantahan terhadap pemerintahan satu parti, serta nasionalis protes terhadap negara luar.Bilangan protes tahunan telah meningkat secara berterusan sejak awal 1990-an, daripada kira-kira 8,700 "insiden kumpulan besar-besaran" pada tahun 1993 [1] kepada lebih daripada 87,000 pada tahun 2005. [2] Pada tahun 2006, Akademi Sains Sosial China menganggarkan bilangan insiden massa tahunan telah melebihi 90,000, dan profesor sosiologi Cina Sun Liping menganggarkan 180,000 insiden pada tahun 2010. [3] [4] Insiden besar-besaran ditakrifkan secara meluas sebagai "perhimpunan terancang atau impromptu yang terbentuk berdasarkan percanggahan dalaman", dan boleh memasukkan ucapan awam atau demonstrasi, pertembungan fizikal, penyiaran rungutan awam dan tingkah laku kumpulan lain yang dilihat sebagai pengganguan kestabilan masyarakat sosial. [5]Walaupun peningkatan dalam bilangan protes, adanya sesetengah sarjana berpendapat bahawa mereka mungkin tidak menimbulkan ancaman wujud kepada pemerintahan PKC kerana kekurangan "tisu penghubung"; [6] kebanyakkan protes di China bertujuan untuk ditujukan kepada pegawai peringkat tempatan, dan hanya segelintir gerakan pembangkang terpilih yang mencari perubahan sistemik. [7] Dalam kajian yang dijalankan oleh ahli akademik Cina bernama Li Yao yang diterbitkan pada 2017, majoriti protes tidak menimbulkan kontroversi, tidak menerima banyak tindakan polis yang negatif, iaitu polis mungkin hadir tetapi tidak lebih daripada polis Barat akan menghadiri acara bantahan/himpunan besar-besaran. Idea bahawa orang Cina tidak membantah atau akan ditindas secara kejam terhadap sebarang jenis tindakan politik yang nampaknya tidak disokong oleh data yang sedia ada. [8] Di samping itu, ada kalanya kerajaan negara menggunakan protes ini sebagai barometer untuk menguji respons pegawai tempatan terhadap rakyat di bawah jagaan mereka.